اي آنکه در نگاهت حجمي زنور داري

کي از مسير کوچه قصد عبور داري؟

چشم انتظار ماندم، تا بر شبم بتابي

اي آنکه در حجابت درياي نور داري

من غرق در گناهم، کي مي کني نگاهم؟

برعکس چشمهايم چشمي صبور داري

از پرده ها برون شد، سوز نهاني ما

کوک است ساز دلها، کي ميل شور داري؟

در خواب ديده بودم، يک شب فروغ رويت

کي در سراي چشمم، قصد ظهور داري؟

کربلا

شايد اونقدر بدم كه لايق گدايي نيستم
شايد از سرگناهام ديگه كربلايي نيستم

شايد اينكه دورم از تو واسه من يه امتحانه
من قبول دارم ولي دل ميگيره همش بهونه

ميدونم ندارم اقا ارزش يه جو محبت
اما اقا دعوتم كن صدقه سر رقيت

دل ما دست اباالفضل جون ما دست حسين
بيت الحزان غم ما صحن بين الحرمين

ميدونم كه صحن پاكت جاي آدماي خوبه
دل كه اين چيزا حاليش نيست در خونتو ميكوبه

تو بذار منم بيامو گنبد تو رو ببينم
قول ميدم نيام تو جلوي حرم بشينم

دلم برا حرمت پر ميزنه پر ميزنه پر ميزنه
يه ديوونه دوباره در ميزنه در ميزنه در ميزنه.......

حضرت عباس

آبی برای رفع عطش در گلو نریخت

جان داد تشنه کام و به خاک آبرو نریخت

دستش ز دست رفت و به دندان گرفت مشک

کاخ بلند همت خود را فرو نریخت

چون مهر خفت در دل خون شفق ولیک

اشکی به پیش دشمن خفاش خو نریخت

غیرت نگر که آب به کف کرد و همتش

اما به جام کام می از این صبو نریخت

چون رشته امید بریدش زآب گفت

خاکی چومن کسی به سر آرزو نریخت

از عطش نگاه تو ديده آب گريه كرد

چشم غمين كربلا در تب و تاب گريه كرد

بر دل صفحه زمان دست تو عشق مي نگاشت

واژه تمام گشت و هم چشم كتاب گريه كرد

واي از اين دوباره غم پشت حسين گشته خم

سينه و دلم خراب شد باز خراب گريه كرد

العطش از صداي هر ناله به گوش مي‌رسد

رود فرات مانده در فكر جواب گريه كن

لحظه به لحظه دست تو شاخه صد اميد بود

شاخه زبن شكسته شد خون به شتاب گريه كرد

فرش زمين زخون تو نقش عزا به بر گرفت

ذره ذره به خاك هم غرق گلاب گريه كرد

ضياء اشك لاله شد خون زديده رفته‌ات

ديده شب به ناله در سوي شهاب گريه كرد

لب به سكوت باز شد در غم (ساقي وفا)

چشم پر از نگاه هم پشت حجاب گريه كرد

سلیمانی

دلی كه سینه زن هر شب محرم شد

دلی كه سینه زن هر شب محرم شد

صدای هر تپشش ذكر یا حسینَم شد

به یاد غربت یك لحظة تو این گونه

بساط گریة هر روز من فرا هم شد

شبی كه در دل من خیمه زد غم از هر سو

دلم حسینیة بغض و آه و ماتم شد

فدای زلف پریشان تو كه بر نیزه

برای قافله سالاری تو پرچم شد

فرشته مثل رقیه سیاه می پوشد

حسین ! سایة تو از سر همه كم شد

همیشه هر شب جمعه امید دارم كه

دوباره زائر شش گوشة تو خواهم شد

قسم به عشق كه رنگ حسین می گیرد

دلی كه سینه زن هر شب محرم شد

شاعر: یوسف رحیمی

هیچ داری از دل مهدی خبر

گریه های هر شبش تا سحر

از پس پرده نمی آید برون

دوستانش اندک و دشمن فزون

گرچه از یمن وجودش زندهایم

قلب او را بارها سوزانده ایم

دست مهدی بسته از رفتار ماست

فضل زندانش همین کردار ماست

ما عبید و عبد دنیا گشته ایم

غافل از مهدی زهرا گشته ایم

شب های دراز بی عبادت چه کنم

طبعم به گناه کرده عادت چه کنم

گویند کریم است و گنه می بخشد

گیرم که ببخشد ز خجالت چه کنم...

اللهم عجل لولیک الفرج

اي خوبترين نگاه عرفان

ابر آمد و خنده هاي باران

بي زلف بنفشه و بهاران!؟

تو دامن سبز خنده داري

اي چشم گهر فشان باران

افسرده دلي که بي غم توست

پژمرده، سري که جست سامان

هم آينه دل بهاري

هم رونق فصل گرم تابان

دلشوره مردگان بي غسل

آهنگ عزاي روز هجران

پيچيده به خود گليم غيبت

مزمل بخت جن و انسان

بي فلسفه تو زندگي پوچ

اي خوبترين نگاه عرفان

آهوي رميده سعادت

هرگز نشود چنين خرامان

بي برگي من مبين که در باغ

بس شاخه زرد و خشک وبي جان

هان! آتش غم فرو نشاندند

مردان عزاگرفته نان!

موعود! بيا که وعده جاري است

مستور چرا؟ سوار ميدان

اي قصه شاد مثنويها

موعود زمان! مقام قرآن

کوري نگاه ديو ملحه

بي پرده بخوان نواي يزدان

شکري که شکايتش بيندود

اندوه دل است و شادي جان

آن زخمه که تار جان نوازد

غيبتکده را کند چراغان،

زخم غم آتشين هجر است

شمع رخ توست، شاه خوبان!

اين جامه سيه هميشه ماند

تا روي تو از زمانه پنهان

در زلف تو آشيانه کرده است

آن موج گره گشاي ايمان

نوشنده جرعه خوار جامت

مانند ابد، بسي فراوان

پايان تو، خفتن وجود است

آغاز تو را کجا و پايان

آهنگ عود

به شام فراقت، زوصلت سرودم

نبودي بر من، کنار تو بودم

تو غايب زعاشق، کجايي که باشد

گواه حضورت، تمام وجودم

بدون حضورت، نمازي نخواندم

فضا شد معطر، زعطر سجودم

دلي را نديدم، زعشقت نلرزد

چو از تو نوشتم، چو از سرودم

هميشه همه جا، همه روز و شبها

به بامت پريدم، به کويت غنودم

نبودي ببيني؟ که پر بودم از تو

به گاه پريدن، به اوج صعودم

همه کهکشانها، به زير پرم بود

چوبال دلم را به عشقت گشودم

تو احساس نابي، به شعر تر من

تو جاري عشقي، به تار و به پودم

به آهنگ چنگ دلم مي‌نوازي،

سرود غمت را به آواي رودم

تو آن بي‌مثالي که مثلت نباشد

تو آن بي‌بديلي، ترا آزمودم

تو درياي آبي منم قطره، هرگز

که بي تو ندارد بقايي، وجودم

نمانده قرارم، زهرم فراقت

به تحرير چشمم، به آهنگ عودم

محمد علي جعفريان (عاشق)